Κυκλικά μοτίβα, εντός του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB) δείχνουν ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν ξεκίνησαν μαζί με το Big Bang, αλλά ότι το σύμπαν μας στην πραγματικότητα κάνει συνεχώς Αιώνιους κύκλους. Αυτός είναι ο συγκλονιστικός ισχυρισμός του θεωρητικού φυσικού Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος λέει ότι τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον δορυφόρο WMAP της NASA, υποστηρίζουν την ιδέα μιας "σύμμορφης κυκλικής κοσμολογίας”. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενος, επειδή διαφωνεί με το ευρέως αποδεκτό πληθωριστικό μοντέλο της κοσμολογίας.
Σύμφωνα με την θεωρία του Πληθωρισμού, το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας γνωστό ως Μεγάλη Έκρηξη, περίπου, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και επεκτάθηκε πάρα πολύ γρήγορα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οπότε μετά από το γεγονός (πληθωρισμός) εξακολούθησε να αναπτύσσεται αλλά με πολύ βραδύτερο ρυθμό από τότε. Στην διάρκεια του χρόνου αυτού γεννήθηκαν τα άστρα, οι πλανήτες και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η εν λόγω διαστολή πιστεύεται ότι τώρα επιταχύνεται και αναμένεται να οδηγήσει σε ένα ψυχρό, ομοιόμορφο, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σύμπαν.
Ο Penrose, ωστόσο, διαφωνεί με την πληθωριστική εικόνα και ειδικότερα πιστεύει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει την πολύ χαμηλή κατάσταση της εντροπίας στην οποία βρισκόταν το σύμπαν όταν γεννήθηκε – ένας εξαιρετικά υψηλός βαθμός τάξης, που μπόρεσε να φτιαχτεί η πολύπλοκη ύλη. Ο Penrose δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος άρχισε να λειτουργεί κατά τη στιγμή του Big Bang, αλλά ότι το Big Bang ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα από μια σειρά πολλών, με την κάθε Μεγάλη Έκρηξη να σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου «αιώνος» στην ιστορία του σύμπαντος.
Συνεχώς νέα Big Bang
Η κεντρική ιδέα στη θεωρία του Penrose είναι ότι στο πολύ μακρινό μέλλον ο Κόσμος θα γίνει πολύ παρόμοιος με το πώς ήταν κατά το Big Bang. Ο ίδιος λέει ότι σε αυτά τα σημεία το σχήμα, ή η γεωμετρία, του σύμπαντος ήταν και θα είναι πολύ λείο, σε αντίθεση με την σημερινή πολύ οδοντωτά μορφή. Αυτή η συνέχεια του σχήματος, υποστηρίζει, θα επιτρέψει τη μετάβαση από το τέλος του τρέχοντος Αιώνος, όταν το σύμπαν θα έχει επεκταθεί τόσο οπότε θα είναι απείρως μεγάλο, με την έναρξη του επόμενου Αιώνος, όταν θα γίνει εκ νέου απειροστά μικρό και θα εκραγεί για την επόμενη Μεγάλη Έκρηξη. Είναι καθοριστικής σημασίας, λέει, η εντροπία σε αυτό το στάδιο μετάβασης να είναι εξαιρετικά χαμηλή, διότι οι μαύρες τρύπες, οι οποίες καταστρέφουν όλες τις πληροφορίες που απορροφούν, εξατμίζονται καθώς το σύμπαν διαστέλλεται και με τον τρόπο αυτό αφαιρείται εντροπία από το σύμπαν.
Ο Penrose τώρα ισχυρίζεται ότι έχει βρει αποδεικτικά στοιχεία για αυτή τη θεωρία στο κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων, την πανταχού παρούσα ακτινοβολία μικροκυμάτων που πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε όταν το σύμπαν ήταν μόλις 380.000 ετών και η οποία μας λέει τι συνθήκες επικρατούσαν εκείνη τη στιγμή. Τα στοιχεία αυτά ελήφθησαν από τον Vahe Gurzadyan του Ινστιτούτου Φυσικής στην Αρμενία, ο οποίος ανέλυσε δεδομένα επτά χρόνων από τον δορυφόρο WMAP, καθώς επίσης και δεδομένα από το παλιό πείραμα BOOMERANG στην Ανταρκτική. Οι Penrose και Gurzadyan λένε ότι έχουν προσδιορίσει με σαφήνεια ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα – περιοχές στον ουρανό των μικροκυμάτων στις οποίες το εύρος της θερμοκρασίας της ακτινοβολίας είναι αισθητά μικρότερο από ό,τι αλλού.
Βλέποντας μέσα από το Big Bang
Σύμφωνα με τον Penrose και Gurzadyan, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να «δούμε μέσα» από τη Μεγάλη Έκρηξη στον Αιώνα που υπήρχε πριν το Big Bang. Οι κύκλοι, πιστεύουν, ότι είναι τα σήματα που έμειναν στον δικό μας Αιώνα από τους σφαιρικούς κυματισμούς των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούστηκαν στον προηγούμενη αιών. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι οι εν λόγω κύκλοι δημιουργούν πρόβλημα για την πληθωριστική θεωρία, διότι αυτή η θεωρία λέει ότι η κατανομή των μεταβολών της θερμοκρασίας σε όλο τον ουρανό θα πρέπει να είναι Γκαουσσιανή, είτε τυχαία, αντί να έχει κάποιες διακρινόμενες δομές στο εσωτερικό του.
Ο Julian Barbour, ένας επισκέπτης καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λέει ότι οι κύκλοι θα είναι "άξιοι θαυμασμού, εάν είναι πραγματικοί και συγκλονιστικοί, εφόσον επιβεβαιωθεί η θεωρία του Penrose". “Αυτοί”, λέει, "ανατρέπουν την πληθωριστική εικόνα", η οποία, προσθέτει, ότι έχει γίνει ευρέως αποδεκτή ως επιστημονικό γεγονός από πολλούς κοσμολόγους. Όμως, πιστεύει ότι το αποτέλεσμα θα είναι "πολύ αμφιλεγόμενο” και ότι άλλοι ερευνητές θα εξετάσουν τα δεδομένα με πολύ κριτικό πνεύμα. Ο Julian Barbour βλέπει ότι υπάρχουν πολλές πτυχές συζητήσιμες στη θεωρία, όπως η απότομη αλλαγή της κλίμακας μεταξύ Αιώνων και η κεντρική υπόθεση της θεωρίας, ότι όλα τα σωματίδια θα γίνουν άμαζα στο πολύ μακρινό μέλλον. Υπενθυμίζει, για παράδειγμα, ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για φθορά των ηλεκτρονίων.
πηγή: physics4u