Image may be NSFW.
Clik here to view.
Clik here to view.
Στη σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ ένα γνήσιο δημοκρατικό κίνημα προώθησης της αληθινής δημοκρατίας (άμεση δημοκρατία). Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα υπόσχονταν μαγικούς παράδεισους φτιαγμένους από τα πιο ουτοπικά ιδεολογικά υλικά που το μόνο που κομίζουν είναι ο λαϊκισμός, η κομματοκρατία, η μεροληπτική υποστήριξη κάποιας τάξης και η διάσπαση της κοινωνίας.
Οι ιδεολογίες σταμάτησαν να έχουν την ισχύ που είχαν. Ο αμιγής σοσιαλισμός και ο αμιγής φιλελευθερισμός κατέρρευσαν. Δεν υπάρχουν πουθενά. Δεν υπάρχει φιλελεύθερος που να μην μιλά για κοινωνικό κράτος ούτε σοσιαλιστής που να μην μιλά για αγορά και επιχειρηματικότητα. Ίσως δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Το ζήτημα είναι όμως ότι αυτές οι πολιτικές (αριστερές και δεξιές) παντού αντικαταστήθηκαν από μια νέα ιδεολογική ορθοδοξία. Από ένα μίγμα νεομαρξισμού και άκρατου φιλελευθερισμού που υπηρετεί όπως και τα προηγούμενα το αντιπροσωπευτικό σύστημα και τις κοινωνικές ανισότητες.
Το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα πάντοτε χρησιμοποιούσε την πολιτική θεωρία, την παραγωγή "αριστερών ή δεξιών"ιδεών, όχι για να τις υποστηρίξει, αλλά για να εξυπηρετήσει και να πραγματοποιεί κάθε φορά τους στόχους του και τα συμφέροντά του. Έτσι πετύχαινε δύο τινά. Να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο: και να έχει φανατικούς οπαδούς από τις δύο μεριές (ιδεολόγους σοσιαλιστές και ιδεολόγους φιλελεύθερους) που να ξεσηκώνουν τα πλήθη και να ευαγγελίζονται την "σωστή"πολιτεία σκορπίζοντας ενθουσιασμό για πολιτική αλλαγή αλλά και παράλληλα να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους διευρύνοντας τόσο τον έλεγχο των μαζών όσο και την κερδοφορία τους.Η επικρατούσα πολιτική του κράματος ΝΕΟΜΑΡΞΙΣΜΟΥ και ΑΚΡΑΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ πετυχαίνει θαυμάσια την διατήρηση του ολιγαρχικού νεωτερικού συστήματος και την χειραγώγηση κρατών και πολιτών προβάλλοντας παντού ως σημαία τον καταναλωτισμό και την πλαστή ευημερία του υπέρμετρου δανεισμού. Έφτιαξαν κοινωνίες δήθεν ελεύθερες, τις οποίες ελέγχουν πλήρως μέσα από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά συστήματα προώθησης δικών τους πολιτικών.
Πώς λειτουργεί αυτό το κράμα νεομαρξισμού και άκρατου φιλελευθερισμού; Υπερφορολογεί τη μεσαία τάξη και όπου κρίνει απαραίτητο (νεομαρξισμός) και δεν φορολογεί ή φορολογεί πολύ λίγο τους μεγάλους. Όλα κατά το δοκούν. Όπου επιθυμεί μετατρέπεται από φιλελεύθερο ως νεοφιλελεύθερο και αλλού καθίσταται κρατικίστικο και πατερναλιστικό.
Αυτό το κράμα πολιτικής κυριαρχεί παντού σε ολόκληρο τον κόσμο. Απλά στην Ελλάδα εφαρμόζεται στην πιο σκληρή μορφή του από όλα τα "μνημονιακά"κόμματα μετά το 2010. Τα "αντιμνημονιακά"κόμματα υπηρετούν άθελά τους κρατικίστικες λογικές που μας φέρνουν πάλι πίσω σε συστήματα παλιότερα και τα "μνημονιακά"εμφανίζονται πιστοί τηρητές αυτού του κράματος πολιτικής της νέας αριστοκρατίας του χρήματος.
Όπου και να στηρίζουν οι πολίτες την ελπίδα τους ο παρονομαστής θα είναι ο ίδιος.
Τι εκλείπει για την Ελλάδα του 21ου αιώνα; Ένα ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΟΧΙ ΚΟΜΜΑ), ΕΝΑΣ ΦΑΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ που θα αναγκάσει σε υποχώρηση όλο το πολιτικό σύστημα και θα βοηθήσει την κοινωνία, τους πολίτες, να πάρουν στα χέρια τους την τύχη της διακυβέρνησης. Τι σημαίνει αυτό; Να πάρουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση της χώρας;
Να φτιάξουν οι ίδιοι οι πολίτες το δικό τους σύνταγμα μετά από κλήρωση. Να εδραιωθεί συνταγματικά για πρώτη φορά στην σύγχρονη Ελλάδα το δημοψήφισμα και οι συνελεύσεις ως τρόπος διακυβέρνησης. Τα ερωτήματα των δημοψηφισμάτων δεν τα φτιάχνουν οι πολιτικοί αλλά οι πολίτες μέσα από τις λαϊκές πρωτοβουλίες. Κληρωτά δημοτικά συμβούλια. Προώθηση όχι κρατικών επιχειρήσεων αλλά κοινοτικών οργανισμών και μικρομεσαίων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Κάθε δήμος και τοπική κοινωνία θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης σε όλα τα επίπεδα (εκτός από αυτό της άμυνας ή της εξωτερικής πολιτικής). Να αναπτύξει όπως αυτή επιθυμεί τα σχολεία της και την αγροτική παραγωγή για παράδειγμα....
Στον κοινοτισμό δε γίνεται λόγος για υποχώρηση του ανταγωνισμού αλλά για συνεργατικό ανταγωνισμό και δημιουργικό συναγωνισμό. Δεν μπορεί να καταργηθεί η αγορά (όπως ισχυρίζονται οι αριστεροί) ως μηχανισμός διάθεσης πόρων. Δεν γίνεται λόγος για κατάργηση του καπιταλισμού (όπως συνεχίζουν να λένε οι κομμουνιστές) αλλά για δημοκρατική μεταμόρφωση του παρόντος συστήματος. Όποτε στο όνομα της δημοκρατίας απαγορεύτηκε η ατομική πρωτοβουλία και το ελεύθερο δικαίωμα στον πολίτη να "επιχειρεί", υποχώρησε η δημοκρατία και η ελευθερία. Συνεργατισμός στα μείζονα αγαθά και τους πόρους αλλά και ιδιωτική πρωτοβουλία στην μικρή κλίμακα, ώστε να αποφευχθεί η οικονομική στασιμότητα και το τέλμα.
Η λύση
Θα αντιτείνει κάποιος και θα πει: πώς θα μπορούσαν να πάρουν οι πολίτες την εξουσία στα χέρια τους;
Για παράδειγμα στην κεντρική εξουσία. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θα καταστρώνει ένα προσχέδιο ετήσιου προϋπολογισμού και θα δημοσιεύεται. Οι πολίτες μέσα από λαϊκές πρωτοβουλίες και κλήρωση θα αναμορφώνουν όπως αυτοί επιθυμούν με προσθήκες, αφαιρέσεις ή και αλλαγές το προσχέδιο του προϋπολογισμού της κυβέρνησης και θα φτιάχνουν τον δικό τους προϋπολογισμό. Τα δύο προσχέδια των προϋπολογισμών (κυβέρνησης και πολιτών) θα μπαίνουν στο δημοψήφισμα και θα επικρατεί ο ένας από τους δύο προϋπολογισμούς. Θα εκτελείται ο ψηφισθείς από τον λαό προϋπολογισμό. Κάτι ανάλογο θα συμβαίνει στους δήμους και τις περιφέρειες. Έτσι, δε γίνεται λόγος για μονοθεματικά δημοψηφίσματα ούτε για πολίτες που είναι ανώριμοι να αποφασίζουν.......